Սարգսեանի կրկնուած հրաւէրին՝ Կիւլ դարձեալ յստակ պատասխան չի տար

ԵՐԵՒԱՆ, «Արմէնփրէս».- Թրքական «Ռատիքալ» թերթի Օգոստոսի 28ի թիւով հրապարակուած Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսեանի հարցազրոյցէն ետք, նոյն թերթը երէկ հրապարակած է Թուրքիոյ նախագահ Ապտուլլահ Կիւլի հետ հարցազրոյց մը, ուր վերջինս տակաւին յստակ պատասխան չէ տուած Սարգսեանի կրկնուած հրաւէրին: Ստորեւ կը ներկայացնենք սոյն հարցազրոյցը՝ «Արմէնփրէս»ի թարգմանութեամբ.

«ՌԱՏԻՔԱԼ».- Հայաստանի նախագահը յայտնել է, որ Սեպտեմբերի 6ին կայանալիք ֆութպոլի ազգային հաւաքականների միջեւ Երեւանում կայանալիք խաղը Ձեզ հետ միասին դիտելը դիտարկում է՝ որպէս յարաբերութիւնների կարգաւորման հնարաւորութիւն: Որոշում կայացրել է՞ք Ձեր գնալու վերաբերեալ:

ԱՊՏՈՒԼԼԱՀ ԿԻՒԼ.- Յարգարժան Ս. Սարգսեանի հետ Ձեր հարցազրոյցը ուշադրութեամբ ընթերցեցի: Ըստ իս՝ դա կարեւոր հարցազրոյց է: Ես այն դիտում եմ որպէս մի օրինակ, որը բոլոր առումներով կարող է նպաստել խնդիրների լուծմանը եւ սխալ ընկալումների յաղթահարմանը: Կարող եմ ասել, որ յարգարժան Սարգսեանի հրաւէրի հետ կապուած զարգացումների բոլոր ուղղութիւններով մեր քննարկումները շարունակւում են:

«ՌԱՏԻՔԱԼ».- Հայաստանում կայ դիւանագիտական յարաբերութիւնների հաստատման եւ սահմանի բացման պահանջ եւ սպասում: Այս ուղղութեամբ կարելի՞ է սպասել որեւէ զարգացման:

ԱՊՏՈՒԼԼԱՀ ԿԻՒԼ.- Անկեղծօրէն աջակցում եմ վերջին շրջանում տարածաշրջանի խաղաղութեանն ուղղուած ջանքերին: Կարծում եմ, որ կարեւոր է հնարաւորութիւնները գնահատելը: Մեր ցանկութիւնը հետեւեալն է. մենք ցանկանում ենք լուծել մեր բոլոր հարեւանների հետ ունեցած խնդիրները: Մենք շատ ենք կարեւորում խնդիրների՝ երկխօսութեան ճանապարհով լուծումը: Մենք մի երկիր ենք, որը տարածաշրջանում խնդիր է լուծում: Շատ ենք կարեւորում Կովկասի խաղաղութիւնը, կայունութիւնը:

«ՌԱՏԻՔԱԼ».- Այդ դէպքում, ո՞րն է խնդիրների լուծման խոչընդոտը:

ԱՊՏՈՒԼԼԱՀ ԿԻՒԼ.- Հաւատում եմ, որ Կովկասում սառեցուած խնդիրները, առաջին հերթին՝ ԼՂի հարցը, երկխօսութեան ճանապարհով, խիզախօրէն լուծելը հանգստութիւն եւ բարօրութիւն կը բերի տարածաշրջանի բնակչութեանը: Ես այդ մասին յայտնեցի նաեւ Ղազախստանում՝ Աստանայում, Յարգարժան Սարգսեանի հետ մեր հանդիպման ժամանակ: Տարածաշրջանը մեր բոլորինն է: Բոլորս նոյն հողի զաւակներն ենք: Պատմութեան մէջ շատ երկար տարիներ թուրքերն ու հայերը միասին են ապրել այս հողում: Այն աստիճան, որ Օսմանցիները հայերին կոչել են «Հաւատարիմ ազգ» եւ պետութեան մէջ կարեւոր պաշտօններ են տուել: Կան բազմաթիւ տխուր եւ քաղցր յիշողութիւններ: Ինչպէս ես վերջին ան•ամ Պաքու-Թբիլիսի-Կարս երկաթագծի միջոցառման ժամանակ ասացի, մեր սիրտը կամենում է, որ մի օր այս նախա•ծերին մասնակցեն տարածաշրջանի բոլոր երկրները: Հաւատում եմ, չնայած էթնիկական տարբեր ծագում եւ տարբեր դաւանանք ունենալուն, մշակոյթով եւ աւանդոյթներով միմեանց շատ մտերիմ տարածաշրջանի մարդիկ, անվտանգութեան միջավայրի ստեղծման պարա•այում, իրենց ենթադրութիւններից բացի, կը մտածեն նաեւ կայունութեան եւ բարօրութեան մասին: Ինչպէս նշեցի, մօտիկից հետեւում ենք զարգացումներին:

«ԱՍՊԱՐԷԶ»